අපි අපේ වෙලා ආදරේ කල හැටි....
සතුටින් හිනාවුන හැටි....
ඒත්,
කොහේදෝ තිබ්බ වලාවක් ඇවිත්
ඔයයි මමයි වෙන්කලා....
කොයි කාටවත් නොතිබුණ විදිහේ ගැටළුවක්
ඔයාගේ හිතට ඇවිත් ඔයා මගෙන් ඈත්වුණා...
ආයේ ලං නොවෙන්නම.....
එදා ඉඳන් අවුරුදු ගානක්
මම තනිවුනා....
දන්නවද...?
ඔයා එනකන්ම....
අනිත් අය සතුටින් ඉද්දි
අපි වගේම ලංවෙනවා දකිද්දි....
මට දැනුනා,
ලොකු දුකක් මං ගැනම.....
කඳුළු හිර කරන් මම හිතින් ඇඬුවා...
මට නැති දේ ගැන....
දන්නවද....?
මගේ මතක කවිපොත ඉරල දැම්මා...
හැමදේම අමතක කරන්න...
බිඳිල කුඩුවුන හිතට
අළුත් බලාපොරොත්තුවක් හෙව්වා
ඒත්,
කාලෙකට පස්සේ...
අළුත් ජීවිතයකට ලංවුනා...
මට ලංවෙද්දි තම තේරුණේ...
මතක පොතේ පිටු ඉරුවට
හිතේ ලියැවුන මතක ඉරන්න බෑ කියල...
හිතුනා හැමදාමත්ම..
ලංවෙන්න ඔයාට... ඔයාට විතරක්ම
ඒත්,
මම බලද්දී ඔයා නෑ....
හීනයක් වාගේ ඇවිත් ඈතටම ගිහින්....
එදා,
මට තේරුණා.. මට ඔයා විතරමයි කියල...
කඳුළු එක්ක තනිවුන ජීවිතේට
ඇන් ඔයා ආයෙත් ඇවිත්....
දන්නවද......?
ආයෙමත් මගෙන් ඈතට යන්න නොදී
මගේම කරන් මගේ ලඟ තියාගන්න
ආසයි.......
ඒත්,මට තාම බය හිතෙනවා
ඔයා,
මගෙන් ආයෙත් ඈත්වෙයි කියල
හිතට දැනුන පුංචි සැනසීමත් අරන්
මගේ හිතින් ඈතටම...
ආයෙමත්...
කඳුළු පිරැණු ජීවිතේ මාව
තනිකරල.....
දන්නවද.....?
මම තාමත් ඔයාට ආදරෙයි...!
මගේ පණ වගේම...
කඳුළු අතරේ තනිවුන
කඳුළු කවිවල සිරවුන
අඳුරේම සැඟවුන
මම.......
දන්නවද.....?
No comments:
Post a Comment