අනේ අපොයි මගේ ලඟට කවුරුත් නෑ තනි රකින්න
හිත ලඟින්ම ඉඳන් හිටපු ඇයත් ගියා දුර ඈතට
බොරු කියලා රිදෙව්වාට බැහැ මගෙ හිත හදාගන්න
නුඹ ලඟින්ම ඉඳන් ඉන්න ඉඩදෙනවද හැමදාටම
කවිකාරියෙ නුඹේ හිතට කවි සිතුවිලි නොදුන්නාට
මගෙ හිත පතුලේ උපන්න කවි තිබුනා පොත් පිරෙන්න
සඳ එලියේ ඉඳගෙන මම කවි දහසක් නොකිව්වාට
ඇත්තයි හදවත පුරාම ආදරෙ තිබුනා පිරෙන්න
පැය ගානක් දොඩමළු වී දෙසවන් පුරවා තියන්න
සොඳුරු වදන් වලින් නුඹව රවටා මුසපත් කරන්න
නුඹෙ සිත දුක් වේය කියා වැරදි නුදුටු සේ හිඳින්න
කවදාවත් නොකලේ මම අනාගතය හැඩ කරන්න
