මගේ තනියට...

මගෙත් එක්කම ඇවිද යන දා...

නුඹ,

එදා,

නුඹත් එක්කම

හිරුත් හිටියා...

සඳුත් හිටියා...

සඳේ තනියට

තරුත් හිටියා...

අද,

මගේ තනියට

හිරුත් නෑ...

සඳුත් නෑ...

තනි රැකපු ඒ තරුත් නෑ...

හැමදාම ලඟ

මාත් එක්කම ඇවිද ගිය

හේමලයත් යන්නම ගිහින්...

අඩුම ගණනේ නුඹට තිබුනා...

අතැර යන්නට ඔහු

මගේ තනියට...

රන්කඳ නුඹයි මා සිත මට අහිමි කල

වරකදි නුඹට මා පෙම් කල අතීතය
සිහිවන විටදි කඳුලැලි ඇයි නෙතු අගට
මන්දාරමක හිස් අහසම බලාගෙන
නුඹ සිහි කරමි මතු භවයක පතාගෙන

ලංවී මෙමට අත් පටලා ගිය අයුරු
මිමිණූ වදන් පෙම් මදිරා රස මියුරූ
නා දලු දෙතොල් අඩ සඳ නලලත සිඹපූ
අමතක කරනු කොහොමද හද ගැහෙන තුරූ

නිල් නෙතු නුඹේ සිහිනෙන් මා සනසවන
හිස අත ගා තවමත් පෙම් බස් දොඩන
ඉඳහිට මගේ හිත පතුලේ රිදුම් දෙන
රන්කඳ නුඹයි මා සිත මට අහිමි කල

ඒක මම ගාව නැහැ..

 

ආදරෙත් මහ පුදුමයි

 

නුඹට කී රහස

සඳ හැකිනම් කියාපන්

මං කීව රහස

සඳ එලිය විදියට ගිහින්

රහසින්ම ඇයට...

ඇය දන්නවා ඇයට වග...

පණිවිඩය..

ඒත් නෑසුනා සේ ඉඳීවි...

නමුත්, අසා ඉඳපන්

ඇගේ හදවත හෙමින් කොඳුරාවි

මා කී දෙයම රහසක් ලෙසට..

තද කර හිඳීවි හිතේම

ඒ අපූරු රහස

තනියට.....

 

නුඹට ලියන

නුඹෙම ලඟ එක දවසක
ලඟින් ඉඳගෙන සවසක
දෑත් පටලා හීනෙක
ඇවිද යන්නට එනවද
මගේ මියැදුන ප්‍රේමෙට
පණ දුන්නු නුඹේ මදහස
මෙයින් මතු හැම දිනයක
මටම විතරක් දෙනවද

එය ප්‍රේමයම දැයි නොදනිමි....!

මගේ සිත් සයුරට නුඹේ ඔය බැල්ම...

අයිස් කැටයක් වගේ වැටුනට...

පාවෙන්නේ දියවෙන්නේ නැතිවම...

ගිලා බැස්ස හද පතුලටම...

හෙන දාර කලු ගලක් වගේම...

ගොඩ ගන්න ඕනම වුනත්...

බැරිව ලතැවෙන්නේ...

කරුමෙට...

මට කිමිදෙන්න බැරි නිසා...

මගේම හද පතුලට...

නුඹටම.....

ඉමක් කොනක් නැති සංසාරේ
පෙර එක දිනයක අප හමු වී ඇති
කිසිවක් නොදොඩා නොම විමසා
අද අප හමු වූ ඔය නොතු මා නෙතු
පුරුදු ඇතැයි පෙර සංසාරේ
මා පමණක්ම ද දැන සිටියේ
නිසලව නිහඬව සිටි මාගේ සිත
අවදිව නුඹ ගැනමයි ඇසුවේ
මේ භවයේදිත් අහිමිව ගොස් අද
කඳුලුම පමණයි ඉතිරි කලේ
සිතින් දරාගෙන දුරින් බලාගෙන
සිටිමුත් මා සිත හැඬවූයේ
ප්‍රේමය දුරකය නුඹ නොදැනීමය
අවිවේකී සිත ලතැවූයේ

සොඳුරු අප්සරා

හද කොහේ හරි තැනක නිදනවා ඇති
නුඹ කොහේ හරි තැනක හිඳිනවා ඇති
අපි අපේ ගැන හිතෙන් හිතනවා ඇති
මතු මගේ හද නුඹම පතනවා ඇති

ලං වෙන්න දෙහද හෙමි හෙමින් ඉකි ගසා
පෙම් කරන හැටි ලඟින් හිඳ හෙමින් දොඩා
මියුරු පෙම් වදන් තුල වෑහෙමින් නුරා
නුඹයි මගෙ හද අරණෙ සොඳුරු අප්සරා

රනින් කල රුවක් මෙන් මගේ හද මැදුරෙ
වෙලා මහ රැජිණි සෙමින් ඉඟි මැරුවෙ
ටිකක් ඇහුනොත් මගේ ප්‍රේමයේ සද්දෙ
මටත් රජ වෙන්න හැකි ඔබගෙ හද මැදුරෙ

අන්සතුයි ...!

මගේ හිත පතුලේම
වලදාපු නුඹේ රුව
ඇගෙ එක සිනාවක්
මතක් කල අපූරුව
බස් එකේ ජනේලෙන්
නොපෙනෙනා ඉමක් වෙත
ඉගිල්ලුන නුඹේ සිත
මුවේ එක සිනාවක්
වතේ ලොකු කතාවක්
ඉතිරි කර ගිහිල්ලා
මහ සෙනඟ අස්සේ
විටින් විට දුටුව හැටි
මගෙ හිතේ මතකයෙන්
තවම නෑ මැකීලා
ප්‍රේමයෙන් බැඳෙන්නට
පින් තිබුනෙ මගෙ හිතට
විතරමයි නුඹේ ලඟ
ගොලුයි මම අදටත්
ඇගේ ලඟ උනත් මට
දැනෙන්නේ නුඹ ලඟදි
දැනුන ඒ විදියමයි
කුමක් කරනිම් ද මම
ඇයත් නුඹ වාගෙමයි
වෙනසකට ඇත්තේ
මමත් නුඹ වාගෙමයි
.......
අන්සතුයි... !

නුඹ

මගෙත් එක්කල තදින් අමනාප වෙච්ච හැටි
හදත් අරගෙන කොහෙද දුරක නුඹ ගියපු හැටි
නුඹත් එක්කම හින්ද හදට තනි නැතිව ඇති
මමත් එක්කම ඉන්න දිනෙක නුඹ එනව ඇති

ඇසක් අග තෙත් කරපු කදුල අද හිටපු හැටි
දිනක් තව ඉවසන්න තදින් මම කියපු හැටි
හිරුත් බැස රෑ වෙන්න මොහොතකුත් තවත් ඇති
අදත් ඇය එන්නේ නෑ නුඹට දැන් වැටුන හැකි

රෑ තිස්සේ කෑ ගහපු උල ලේන දන්නවැති
කොහේ හරි වැටිල හද විදවනව වෙන්න ඇති
ඇය අතරමං කරපු තැන සිහිය සුන්ව ඇති
‍කදුල හිටපන් ගෙදර හිත හොයන් යන්න යමි

බලා නුඹ ඉන්නවද

සඳ එළිය හෙමි හෙමින්

වැටිල මහ පොලව මත

තරුත් යන්තමින් දැන්

එබෙන හැටි එක දෙකම

වැහි දියෙන් තෙත් වෙච්චි

ගතත් වියළා දෙන්න‍‍

බලා නුඹ ඉන්නවද‍‍‍

දොර පියන් අතරින්ම

කෝ....?

කාමරේ මුල්ලෙ
හීන පිරි මල්ලෙ
කෙලවරක පල්ලෙ
සිටිය නුඹ කෙල්ලෙ

හිතේ දුක ගැස්සේ
සොයමි නුඹ තිස්සේ
රැයේ තරු අස්සේ
වැතිරිලා බිස්සේ

කඳුළු ඇස් අස්සේ
නටනවා තිස්සේ
බිඳුනු සිත් අස්සේ
තනිවෙලා වැස්සේ

නික්ම යාම......

අප හමුවූ තැන මාවත පාලුයි
ගරා වැටි ඇත සුදු මැණිකේ
තනිකම තනියට මගේ ලඟින් ඇත
නුඹෙ සුවඳයි අඩුවක් තිබුණේ
කවදාහරි නුඹ එතැයි සිතාගෙන
මඟ බලමින් හඬමින් උන්නේ
කඳුළු සිඳී ඇත නෙතු පියවී ඇත
හදවත ඇයි හඬ නොනඟන්නේ
එදා තුරුල් වී තියාපු පියවර
අදටත් ඇයි මට සිහිවෙන්නේ
නුඹේ දෙතොල් ලඟ සුසුමේ උණුසුම
අදටත් මා සිත හඳුනන්නේ
නුඹගේ හසරැල් මතකෙට එනවිට
මා සිත තනිවම වැලපෙන්නේ
දිවිතුරු මා ලඟ ඉන්නෙමි කිව් නුඹ
ඇයි අද මේ ලෙස දුර යන්නේ


******
ආයේ කවදාවත් නොලියන්න හිතුවත් අදහස් කඩදාසියට ආවේ මටත් නොදැනිම.... මේ අන්තිම එක වෙයි මම හිතන්නේ...
********

නුඹට ලියන මගේ කවි 10

නුඹට නොදැනිච්ච
මගේ පෙම් පිච්ච
මලට සිදු වෙච්ච
කරුණ ලිය වෙච්ච
දළු ලාපු පිච්ච
ගහේ අග වෙච්ච
පොහොට්ටුව පිච්ච
බිම වැටී චප්ප
හිතේ ඇති වෙච්ච
පැතුම සුන් වෙච්ච
පුදන්නට පිච්ච
මලත් නැති වෙච්ච
නමුදු නොපිපිච්ච
මලට සිදු වෙච්ච
දෙයට දුක් වෙච්ච
කුරුලෙකුගෙ කිච්ච
ඇහුන තනි වෙච්ච
හිතක් දුක් වෙච්ච
-----සුලා----

නුඹට කැමති මම

මන්දහාස පාන නුඹේ නීල නයන දැක
කෙහෙරැල්ලක් දඟ කරමින් වදදෙන අන්දම
රෝස දෙකම්මුල් පිසිනා දෑඟිලි හින්දම
දැකගත්තා නුඹේ මුහුණෙ ඇති රූ සෝ බව

නුඹේ ගතේ දැවටී එන සිහිල් සුලං විඳ
නුඹ යනෙනා ලැසි ගමනේ හැඩවැඩ හින්දම
රඟදෙන නුඹෙ කෙස් කලඹේ තාලයටම මම
හිරිවැටුනා මගෙ හදවත නුඹෙ හින්දා අද

පන්සල පාමුල වැලි මළුවේ ඉන්නා විට
සඳ එලියේ දිලිසෙන නුඹෙ පිරිපුන් වත දැක
සිරවුන ඒ ආදර සිතිවිලි මා හද තුල
දිග හැරුනා කවි කරමින් නුඹෙ කන්පෙති ලඟ

ගීතයක් ලෙසින් දිගහරින්නට කැමතියි මේ පද පෙල. හැකියාවක් තිබේ නම් කෙනෙනෙකුට උදව්වක් දෙනවද?

නුඹට ලියන මගේ කවි....(9)

මගේ සිතුවිලි නුඹේ ලඟ ඇත
නුඹේ සිතුවම දෙස බලා
හිතේ පුරවට නුඹේ රුව ඇත
දෑස පියවෙන තුරු බලා

රජෙක් නම් නෙව බිසව වෙනවද
හුදෙක් ආදරයක් නිසා
විටක් මා ලඟ තුරුළු වෙනවද
මටම ආදර හිත නිසා

නුඹට ලියන මගේ කවි.... (8)

ලිව්ව කවියෙ පද තුනකට මුවා වෙලා මං
සද්ද නැතුව බලන් ඉන්නෙ මගෙ සඳ එනකං
ලොවේ කොතෙක් අය ඇවිදින් හිත දුන්නත් බං
මගේ සඳෙන් සිසිල දෙන්නේ මට විතරයි බං

නුඹට ලියන මගේ කවි....(6)

කවියක් හිතේ තෙරපෙනවා නුඹ නමින්
හිටියොත් අහන්නට වෙනවා මගෙ කටින්
බැලුවොත් නුඹේ ඒ කියමන හරි කමින්
වඩිමු අපේ ලෝකෙට අපි සිහිනයෙන්