මට දුක මම නුඹ හට පෙම් කල හන්දානුඹ අද මට බොහො දුරකින් ඇති හන්දා
නෙතු නුඹ මට ඉඟියෙන් කී දේ හන්දා
අදටත් හිතෙනව නුඹ මට පෙම් බැන්දා
ඉඟි බිඟියන් මගෙ සිත ඇද බැඳ ගන්නා
ඔබෙ සුදුමුදු දෙකොපුල විත් සිප ගන්නා
රතු දෙතොලේ උනුසුම මට සුව දෙවනා
මගෙ කවියට නුඹ ඇවිදින් පණ දුන්නා
දිගු වරලස කෙටි කර බැඳ තබාගෙනලැම වසමින් අත්පොඩි බැඳ තබාගෙන
අඩවන් නෙතු කෙලවර මා තියාගෙන
නුඹ ඇයි තව බොරු තරහක් මවාගෙන
කිති කැවෙනා හිත ඉඟිබිඟි පානකොට
නෙතු පොවනා මානේ නුඹ ඉන්නකොට
නුඹ යනෙනා සුවඳත් මට දැනෙන කොට
කෙලෙස ඉන්නෙ නුඹ මතකේ ඉන්නකොට
No comments:
Post a Comment