සදා මගෙම වෙනවද මගෙ පෙම්වන්තී

 

හෙටත් උදේ රන් හිරු රැස් පායද්දී
තුදුස් මසක් අප හමු වී ගත වෙද්දී
එදත් වගේ අත් පටලා ගෙන යද්දී
සදා මගෙම වෙනවද මගෙ පෙම්වන්තී

හැඟීමක්....

අප පෙර හමුවී ඇති බව

නුඹ මා  මා හමුවූ පසුව දැනෙන්නේ

මෙවන් වසන්තයක්, මෙවන් සෘතුවක්

ඒ දවස තිබුණා සේ

මෙය දෛවය දෝ, මෙය මාවත දෝ

දෙහදක් ඒක ලෙස යාවෙන්නේ

කුමක් කියන්නද

ඔබ මා පෙර දා  හමු වී ඇති බව

නුඹ මා හමුවූ පසුව දැනෙන්නේ

එය ප්‍රේමයම දැයි නොදනිමි....!

මගේ සිත් සයුරට නුඹේ ඔය බැල්ම...

අයිස් කැටයක් වගේ වැටුනට...

පාවෙන්නේ දියවෙන්නේ නැතිවම...

ගිලා බැස්ස හද පතුලටම...

හෙන දාර කලු ගලක් වගේම...

ගොඩ ගන්න ඕනම වුනත්...

බැරිව ලතැවෙන්නේ...

කරුමෙට...

මට කිමිදෙන්න බැරි නිසා...

මගේම හද පතුලට...