මගේ තනියට...

මගෙත් එක්කම ඇවිද යන දා...

නුඹ,

එදා,

නුඹත් එක්කම

හිරුත් හිටියා...

සඳුත් හිටියා...

සඳේ තනියට

තරුත් හිටියා...

අද,

මගේ තනියට

හිරුත් නෑ...

සඳුත් නෑ...

තනි රැකපු ඒ තරුත් නෑ...

හැමදාම ලඟ

මාත් එක්කම ඇවිද ගිය

හේමලයත් යන්නම ගිහින්...

අඩුම ගණනේ නුඹට තිබුනා...

අතැර යන්නට ඔහු

මගේ තනියට...

රන්කඳ නුඹයි මා සිත මට අහිමි කල

වරකදි නුඹට මා පෙම් කල අතීතය
සිහිවන විටදි කඳුලැලි ඇයි නෙතු අගට
මන්දාරමක හිස් අහසම බලාගෙන
නුඹ සිහි කරමි මතු භවයක පතාගෙන

ලංවී මෙමට අත් පටලා ගිය අයුරු
මිමිණූ වදන් පෙම් මදිරා රස මියුරූ
නා දලු දෙතොල් අඩ සඳ නලලත සිඹපූ
අමතක කරනු කොහොමද හද ගැහෙන තුරූ

නිල් නෙතු නුඹේ සිහිනෙන් මා සනසවන
හිස අත ගා තවමත් පෙම් බස් දොඩන
ඉඳහිට මගේ හිත පතුලේ රිදුම් දෙන
රන්කඳ නුඹයි මා සිත මට අහිමි කල

මල දරු උපත්

දන්නවද හදවතක උපදින්න

වෙර දරන ප්‍රේමයක්

මතු දිනක ලෝකයකම

සතුටු කරවන දෙයක්

ජීවිතේ ලස්සනම

දවසකට හීනයක්

හපොයි! මහ කරුමයක්

ඒක...

මල දරු උපතක්